ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ

ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ
Το συγκλονιστικό μυθιστόρημα για τις γυναίκες στην ωριμότητα, για τη γυναικεία φίλία, για τις ακυρώσεις και τις αναπτερώσεις!

Thursday, December 30, 2010

2010, η χρονιά του ναδίρ

Της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη

To 2010 ήταν μια χρονιά που άλλαξε το πορτραίτο της Ελλάδας, απο μια χώρα χαράς σε μια χώρα κατάθλιψης. Οι οικονομικές συγκυρίες βύθισαν την αισιοδοξία των ανθρώπων εξουδετερώνοντας ακόμη και «τον ήλιο, τον ηλιάτορα, τον βασιλιά τον ήλιο», που προσφέρει εξ ορισμού τις θεραπευτικές ακτίνες του.

Οι Ελληνες απ΄άκρη σ΄άκρη της γής είδαμε τη χώρα μας να διασύρεται στα ενημερωτικά μέσα του κόσμου, να ταπεινώνεται από την απρεπή στάση των εταίρων της Ευρωπαϊκής Ενωσης, να γίνεται αντικείμενο βδελυγμού των πάσης φύσεως κριτών.

Η συνεχής ασέλγεια επί της Ελλάδας και της μακραίωνης ιστορίας της, επιβεβαίωσε εν πολλοίς τα πάσης φύσεως συμπλέγματα κατωτερότητας των δυτικών κρατών, των οποίων η οντότητα στηρίζεται στους διαχρονικούς άξονες των ελληνικών αξιών.

Τελικά, ήρθε ένας μηχανισμός εκ των υστάτων να σώσει την κατάσταση, ένας μηχανισμός από την Ευρωπαϊκή Ενωση με τη συμμετοχή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου γιά να δανείσει την Αθήνα προκειμένου εκείνη να πληρώνει τις τριμηναιίες δόσεις των δανείων της στις τράπεζες των δυτικών οικονομιών. Και έγινε η συμφωνία: να μη γίνει αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, να μην υπάρξει «κούρεμα» γιά να μη χάσει το ευρώ πρόσωπο και αξία.

Η Ελλάδα ξαφνικά από χώρα ελεύθερη έγινε χώρα αναπνέουσα μόνο μετά τις επιθεωρήσεις της Τρόικας, η οποία αποφασίζει ανάλογα με τα δημοσιονομικά νούμερα, αν θα προχωρήσει στην εκταμίευση της επόμενης δόσης και υπό ποιές νέες επώδυνες προϋποθέσεις.

Ετσι δημιουργήθηκε ένα απίστευτο καθεστώς πίεσης. Οι Ελληνες εργαζόμενοι στο δημόσιο στοχοποιήθηκαν για το δημοσιονομικό έλλειμμα της χώρας, έγιναν δακτυλοδεικτούμενοι απο τους συμπολίτες τους. Κανείς δεν ζήτησε ευθύνες προς τους διοικούντες, που έφεραν τη χώρα στο χείλος της καταστροφής. Απλώς, συνέχισαν να βγαίνουν διάφορα αδιάφορα πορίσματα για το τάδε και το δείνα σκάνδαλο με καμία νομική ή άλλη συνέπεια γιά τους πρωταγωνιστές.

Οι πρώτες περικοπές χτύπησαν τους δημόσιους υπαλλήλους και τους συνταξιούχους, τις πιό ευάλωτες κοινωνικά και εργασιακά τάξεις. Ολοι δέχθηκαν σιωπηλά την κατάσταση, ελπίζοντας πως με τη συνεισφορά τους θα μπορούσαν να συνεισφερουν στην αναδόμηση της ελληνικής οικονομίας.

Η λαίλαπα χτύπησε το συνταξιοδοτικό εξ ολοκλήρου, τα ηλικιακά όρια ανατράπηκαν, οι όποιες ευνοϊκές ρυθμίσεις χάθηκαν πάντοτε υπό την απειλή του μνημονίου που υπογράφηκε με την Τρόικα.

Το μαχαίρι προχώρησε βαθύτερα με το εργατικό δίκαιο της Ελλάδας να αλλάζει άρδην, παραδίδοντας τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα στην εργοδοσία χωρίς ασφαλιστικές δικλείδες. Οι συλλογικές συμβάσεις αντικαταστάθηκαν με τις επιχειρησιακές συμβάσεις, όποιος θέλει κάνει ό,τι θέλει, προσλαμβάνει όποιον θέλει, απολύει όταν όσους θέλει χωρίς καμία συνέπεια.

Και κάθε τρίμηνο η Τρόικα συνεχίζει να εμφανίζεται στην Αθήνα μένοντας στα ακριβά ξενοδοχεία, τρώγοντας στα χλιδάτα εστιατόρια προκειμένου να ελέγχει τη δημοσιονομική κατάσταση της χώρας για να αποφασίσει αν θα εκταμιεύσει την επόμενη δόση του δανείου.

Στο μεταξύ , τα χρέη των μεγαλοκαραχαριών στο δημόσιο χαρίζονται, ο μηχανισμός φοροεισπράξεως εξακολουθεί να υπολειτουργεί, η μεσαία τάξη των μισθωτών καλείται να πληρώσει το τίμημα ενός συστήματος ανίκανου μέχρι σήμερα να τιμωρήσει τη φοροδιαφυγή.

Η κατάσταση δυστυχώς συνεχίζει να εκτρέπεται, η μεσαία τάξη χάνεται. Η αξιωματική αντιπολίτευση συναινεί σ΄αυτή την κοινωνική κατρακύλα που θα φέρει χειρότερες μέρες γιά την Ελλάδα και τους Ελληνες. Η αριστερά πολύ αργά και με πολύ λίγα μέσα αντιστέκεται. Οι εργατοπατέρες κάνουν τους ανήξερους γιά την καταστροφή.

Η μόνη τιμωρία αυτής της αποσύνθεσης είναι τα σαρκαστικά ρεπορτάζ της Πετρούλας, που θα περάσει στην ιστορία γιά την γελοιοποίηση της παρωδίας, αυτής που ζεί εδώ κι ένα χρόνο η μακρινή πολύπαθη πατρίδα.

Εύχομαι το 2011 να φέρει πιό ευοίωνες μέρες γιά την εικόνα και το ηθικό της χώρας μας.

6 comments:

pylaros said...

Γράφεις το κατά Ιουστίνη Ευαγγέλιο, αλλά διερωτώμαι γιατί όποως λες κι εσύ (Κανείς δεν ζήτησε ευθύνες προς διοικούντες που έφεραν την χώρα στο χείλος της καταστροφής;)

Αυτή η κατάσταση με κάνει να σκέπτομαι μα καλά δεν υπάρχουν Έλληνες ικανοί να διοικήσουν τη χώρα μας να ΄βάλουν τον πατριωτισμό τους το έθνος πάνω από τα ατομικά συμφέροντά τους;

Εύχομαι το 2011 να φανεί κάποιος χαρισματικός ηγέτης να βάλει μια τάξη και να φύγει από πάνω από τους έλληνες το Γιούγκο του ΔΝΤ...

Χρόνια σου Πολλά
Γαβριήλ

yannidakis said...

το κειμενο ειναι καλογραμμενο και οι αποψεις σεβαστες ομως πολυ φοβαμαι πως εχω μια αντιρρηση σε καθε μια σχεδον παραγραφο του κειμενου.
Για παραδειγμα δεν πιστευω κανεις να υποστηριζει πως μεχρι πριν το 2010 η Ελλαδα ηταν χωρα χαρας και ηλιου. Αντιθετως θα ελεγα πως το καζανι σιγοβραζε και ο κοσμος ειχε ηδη "χορτασει" απο την τραγικη κατασταση.
Η χωρα διασυρθηκε διεθνως, ναι. Οχι ομως εξαιτιας του 2010, αλλα ολων των προηγουμενων ετων που ο καθενας βανδαλιζε τη χωρα αυτη οπως... μπορουσε.
Υστερα διαβαζω πως οι δημοσιοι υπαλληλοι στοχοποιηθηκαν απο ολη αυτην την κατασταση. Μα, μηπως δεν ηταν παντοτε στοχοποιημενοι εξαιτιας της συμπεριφορας τους, των επιδοματων τους και της ασφαλειας της θεσης τους που εκμεταλλευοντουσαν επιδεικτικα;
Το 2011, οχι. Δε θα ειναι μια καλυτερη χρονια, ομως ειναι στο χερι μας να εργαστουμε ωστε να ειναι η τελευταια (τοσο) ασχημη :[

Michael Tellides said...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ απο την "ανοιξιάτικη" Βοστώνη. Εύχομαι σε σένα Τζουστινάκι και στην οικογένειά σου Ευτυχισμένο το 2011 με Υγεία, Ειρήνη, Ευτυχία και Πρόοδο.

Justine's Blog said...

Γαβρίλη μου,
Καλή Χρονιά σε σένα και την οικογένειά σου. Με υγεία, χαρές και πολλές γραφές απο τα νοσταλγικά ταξίδια σου στον κόσμο.
Οσο γιά τους χαρισματικούς ηγέτες, πού να βρεθούν στην Ελλάδα, αφού η λαμογιά και η κατεργαριά έχουν αναχθεί σε εθνικά σπόρ.
Φιλι της βροχής

Justine's Blog said...

Φίλε μου,
Συμφωνώ πως η σημερινή κατάπτωση ήταν προϊόν μιας διαρκούς πτωτικής πορείας στην πατρίδα μας.Και πως το 2010 απλώς κεφαλοποίησε όλη αυτή την κατρακύλα φέρνοντας το αδιέξοδο.
Οσο γιλα τους δημόσιους υπαλλήλους, δε λέω πως είναι η καλύτερη τάξη , αλλά είναι κρίμα να βάλλουν οι μέν εργαζόμενοι κατά των δε. Ετσι δεν κερδίζεται τίποτε.
Εύχομαι να φανούμε νουνεχείς γιά να ξεπεράσουμε τα πάσης φύσεως αδιέξοδα στην Ελλάδα.
Καλή Χρονια, γεμάτη υγεία, αγάπη και αισιοδοξία.
Από το Μόντρεαλ της βροχής (αντί του χιονιού)

Justine's Blog said...

Μιχάλη μου γλυκέ,
Χαίρομαι που η ανοιξη ήρθε στη Βοστώνη εν αναμονή του Νέου Ετους. Να περάσετε υπέροχα με την οικογένεια.
Καλή χρονιά, γεματη υγεία, ευφορία και καλή διάθεση.
Απο βροχερό Μόντρεαλ