ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ

ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ
Το συγκλονιστικό μυθιστόρημα για τις γυναίκες στην ωριμότητα, για τη γυναικεία φίλία, για τις ακυρώσεις και τις αναπτερώσεις!

Friday, March 23, 2012

Αυτή η Εθνική Επέτειος αφορμή γιά επαναπροσδιορισμό της εθνικής μας ταυτότητας



Της ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη

25η Μαρτίου, ημέρα δοξης και τιμής, συνηθίζαμε να γράφουμε στις σχολικές μας εκθέσεις επί τη επετείω της απελευθέρωσης του Εθνους μας. Και στολίζαμε τις αίθουσες με τις φιγούρες του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη,της Μαντώς Μαυρογένους, του Γιώργου Καραϊσκάκη, του Παπαφλέσσα , του Μιαούλη και άλλων ηρώων της εθνικής επανάστασης.

Προσωπικά, ήμουν παντοτε εντεταλμένη να απαγγέλλω ένα από τα επικά ποιήματα του μεγάλου ποιητή μας Αριστοτέλη Βαλαωρίτη : «Ο Βράχος και το Κύμα» , «ο Κατσαντώνης» και άλλα. Με τα χεράκια απλωμένα στη σκηνή του πρόχειρου θεάτρου τρανταζόμουν από την περηφάνεια γιά το Γένος μου, που κατόρθωσε να ξηλώσει τον τουρκικό ζυγό από την Ευρώπη, ορθώνοντας πρώτο το μικρό του ανάστημα στην αρχή του 19ου αιώνα.

Τα χρόνια πέρασαν, παντρεύτηκα και πήγα να ζήσω στον Καναδά. Ο γιός μου ο Αλέξανδρος φοίτησε σε γαλλικό σχολείο καθώς η επαρχία είναι αμιγώς γαλλόφωνη. Στην αρχή, όσο ήταν παιδάκι, τον ντύναμε τσολιά και παρακολουθούσαμε όλοι μαζί την παρέλαση της ελληνικής παροικίας στη λεωφόρο Ζαν Ταλόν. Εχουμε και φωτογραφία στην τοπική αγγλόφωνη εφημερίδα να μας θυμίζει εκείνες τις μέρες της αθωότητας.

Γύρω στα έξι του ο Αλέξανδρος μου είπε πως ήθελε πιά να ντύνεται τσολιάς. Κι εγώ δεν επέμεινα. Εγραψα όμως ένα περιληπτικό σημείωμα γιά την Εθνική Γιορτή της Ελλάδας και το παρέδωσα στη δασκάλα του με μιά σακούλα μουστοκούλουρα παρακαλώντας την ανήμερα της 25ης Μαρτίου να το ανακοινώσει στα παιδιά και να τους μοιράσει τα κουλούρια χωρίς να πεί ότι πρπέρχονταν από μένα.

Το απόγευμα που γύρισε από το σχολείο ο Αλέξανδρος ήταν περήφανος : « Μαμά, θα ντυθώ τσολιάς γιατί ακόμη και η μαντάμ Φιλιόν ήξερε την ιστορία της Ελληνικής Επανάστασης . Ολοι με χειροκρότησαν που είμαι Ελληνας».

Εκτοτε κάθε χρόνο σε κάθε καινούρια δασκάλα παρέδιδα το σημειωματάκι γιά την ιστορία μας μαζί με τα μουστοκούλουρα. Και οι συμμαθητές του Αλέξανδρου αναθυμούνται τη γεύση συνδυασμένη με την ένδοξη εθνική μας ιστορία. Και μου χαμογελούν όταν με βλέπουν. Και επισκέπτονται την Ελλάδα με θαυμασμό γιά την αρχαία ιστορία της αλλά και τη σύγχρονη λεβεντιά της.

Εγώ από την καινούρια οικονομικοκοινωνική συνθήκη που έχει ρίξει στα βάραθρα την εθνική μας αξιοπρέπεια, κρατώ το έπος, κρατώ τη γενναιότητα της φυλής μας, κρατώ τους τιτάνιους αγώνες μας εναντίον κάθε μορφής κατάκτησης. Αυτή την πεμπτουσία της αδάμαστης ελληνικής ψυχής καλούμαστε να μεταγγίσουμε στους απογόνους μας.

Είμαστε ένας λαός γενναιότητας και χρειαζόμαστε όσο ποτέ την περηφάνεια να ξαναθίσει στα φυλλοκάρδια μας παρά τις αντιξοότητες των ημερών. Εχουμε ανάγκη απο επαναπροσδιορισμό της εθνικής μας ταυτότητας με αφορμή τον ιστορικό σταθμό της αποτίναξης του οθωμανικού ζυγού.

Ζήτω η 25η Μαρτίου, Ζήτω η Επανάσταση, Ζήτω το Γένος των Ελλήνων απανταχού της Γής.




8 comments:

Μηθυμναίος said...

Αχ, βρε, Ιουστίνη, μου θύμησες παρόμοιες ιστορίες με τα δικά μας παιδιά, γεννημένα αλλού βέβαια, περήφανα βέβαια για τις καταβολές τους...
Σε περιμένουμε!

Justine's Blog said...

Στράτο λατρεμένε μου,

Σπουδαία επένδυση για τα παιδιά μας το βάφτισμα στην ιστορία τους εκεί στην ξένη! Βρίσκομαι εν αθήναις. Πάρε να βρεθούμε.
Φιλί

LIA said...

Αγαπημένη μου Ιουστίνη,

Χρόνια πολλά για την Εθνική μας Επέτειο, πόσο όμορφα και συγκινητικά όλα όσα έγραψες, και πόσο τα χρειαζόμαστε αυτό τον καιρό.
Να είσαι πάντα καλά, να τιμάς και να μεταφέρεις την ομορφιά και τη δόξα της πατρίδας μας, σε όλα τα μέρη του κόσμου που ταξιδεύεις.

Σε φιλώ

Αστοριανή said...

..Αθήνα;;;
Πάντα να ευαγγελίζεσαι, γλυκιά μου.
Χαιρετισμούς στη Πατρίδα,
Πάντα με την αγάπη μου,
Υιώτα
αστοριανή,
ΝΥ

Justine's Blog said...

Λία γλυκειά μου,
Ποιός να μας τόλεγε πως οι ηγέτες μας θα έδιωχναν τον κόσμο από την εθνική παρέλαση της Αθήνας.
Τώρα το έργο μας για τη διάσωση της περηφάνειας και της αξιοπρέπειάς μας είναι μεγαλύτερο. Αυτή θα είναι η σημαία μας.
Φιλί σου

Justine's Blog said...

Γιώτα πολυαγαπημένη,
η πατρίδα χαμογελά παρά τα βάσανά της και δεν είναι μόνο οικονομικά αλλά βαθειά υπαρξιακά των ηγετών της.
ο λαός δε θέλει και δε μπορεί άλλο.
Σύντομα μαζί

pylaros said...

Αγαπητή μου Ιουστίνη,
Μετά από πολλά χρόνια στην ξενιτιά το θεωρώ κατόρθωμα όποιος κατόρθωσε και μετέδωσε στα παιδιά του, την αγάπη για τις ρίζες των πατέρων του και όχι μόνο αλλά κι αυτά να αισθάνοντε περήφανα για το γέννος τους.
Φέτος η εδώ παρέλαση στην Νέα Υόρκη αν και περίμεναν βροχή είχε εξαιρετική επιτυχία, είχε γεμίσει γαλανολευκες η Πέμπτη λεωφόρο...

χαιρετισμούς από το μεγάλο μήλο όπου είχε γίνει γαλάζιο,
με αγάπη

Γαβριήλ

Justine's Blog said...

Μπράβο στις ελληνικές καρδιές που πλημμύρισαν με γαλάζιο και λευκό την Πέμπτη λεωφόρο. Συγχαρητήρια σε όλους τους Ελληνες για την περηφάνεια του Γένους μας.
Συντομα μαζί